ഹിറാ പൊത്തിൽ നിന്ന് പൊളിച്ചെഴുത്തിനുള്ള വെളിച്ചം

ഒരു ദൈവദൂതന്റെ ആഗമം അനിവാര്യമായ കാലസന്ധിയിലാണ് മുഹമ്മദ് മുസ്തഫ (സ്വ) തൗഹീദിന്റെ പതാകവാഹകനായി അറേബ്യയുടെ ഊഷരതയിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത്. റോമൻ, ഗ്രീക്ക്, പേർഷ്യൻ, ഇന്ത്യൻ, ചൈനീസ് നാഗരികതകൾ ജീർണ്ണത പിടിപെട്ട് ഭാവിയിലേക്കുള്ള ഗമനം അസാധ്യമാം വിധം ജഡാവസ്ഥയിലേക്ക്
നീങ്ങുമ്പോഴായിയിരുന്നു പുതിയൊരു ദർശനത്തിലൂടെ പ്രവാചകൻ നിലവിലെ വ്യവസ്ഥിതിയുടെ പൊളിച്ചെഴുത്തിന് നാന്ദി കുറിച്ചത്. മാനവരാശിയുടെ അതുവരെയുള്ള ചരിത്രത്തിൽ ഇതിന് സമാനമായൊരു വഴിത്തിരിവ്ഒ രിക്കലുമായിട്ടില്ല. കാലഹരണപ്പെട്ട ലോക ക്രമത്തിലേക്ക് പുതിയൊരു മൂലവിചാരം സന്നിവേശിപ്പിച്ച്, നിഖില മേഖലകളിലും വിപ്ലവകരമായ മാറ്റങ്ങൾ സഫലമാക്കുകയായിരുന്നു മുത്ത് നബി. ദുഷിച്ച മതവും ജരാനര ബാധിച്ച സാമൂഹിക ക്രമവും ചൂഷണോപകരണമായി മാറിയ ഭരണ വ്യവസ്ഥിതിയുമെല്ലാം സമ്മാനിച്ച ജീവിത യോഗ്യമല്ലാത്ത ഒരു കാലഘട്ടത്തെ പിഴുതെറിഞ്ഞ് നീതിയും സമത്വവും സമാധാനവും സമസൃഷ്ടി ഭാവവും വഴിഞ്ഞൊഴുകുന്ന പുതിയ വ്യവസ്ഥയിലേക്ക് പ്രവാചകൻ കവാടങ്ങൾ തുറന്നിടുകയായിരുന്നു. പുരാതന നാഗരികതകളുടെ ശവപ്പറമ്പിലാണ് പ്രതീക്ഷയുടെ ബദൽ ലോകത്തെ നബി (സ്വ) പടുത്തുയർത്തുന്നത്. ഏതെങ്കിലും ഒരു വിഭാഗത്തിന് മാത്രമല്ല മാനവ രാശിക്കാകമാനം ഇസ്ലാമിന്റെ ദർശനങ്ങൾ സാന്ത്വനമായി എന്നതാണ് എടുത്തു പറയേ സവിശേഷത. പ്രവാചകൻ കൈവരിച്ച നേട്ടത്തെ എം.എൻ റോയി വിശകലനം ചെയ്യുന്നതിങ്ങനെയാണ്. "The phenominal success of Islam was prillimarily due to its revolutionary significance and its ability to lead the marses and of the hopless situation created by the decay of the antique civilization not only of Greece and Rome but of Persia and China and of India"

ആറാം നൂറ്റാിൽ അന്നറിയപ്പെട്ട എല്ലാ സംസ്കൃതികളും അനിവാര്യമായ നവീകരണവും മാനവീകരണവും തേടുമ്പോഴാണ് പ്രതീക്ഷാകിരണങ്ങൾ ചൊരിഞ്ഞ്, അതിന്റെ സകല വിപ്ലവാത്മക ഭാവങ്ങളുമായി ഇസ്ലാം കടന്നു വന്നതെന്ന് പ്രകീർത്തിക്കപ്പെടുകയാണിവിടെ. മനുഷ്യരാശി ഇന്നേ വരെ ക ഏറ്റവും ബൃഹത്തായ സാമ്രാജ്യമായാണ് റോമൻ രാഷ്ട്രീയാധീശത്വത്തെ ചരിത്രകാരന്മാർ വിശേഷിപ്പിച്ചത്. അത്ലാന്റിക് മുതൽ ഏഷ്യാ മൈനർ വരെ വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന പ്രവിശാലമായ ഭൂപരിധി റോമിന്റെ മേൽകോയ്മയിലായിരുന്നു. സിറിയയും ഈജിപ്തും മെസപൊട്ടേമിയയും റോമൻ ആധിപത്യത്തിന് കീഴിലായിരുന്നു. പേർഷ്യ സാസാനിദ് നാഗരികതയുടെ കീഴിൽ ധൈഷണികവും സർഗാത്മകവുമായ മേഖലകളിൽ സ്ഥാപിച്ചെടുത്ത ഔല്യം ഇതര ജനത അൽഭുത സ്തബ്ധരായി നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു. ഉൽകൃഷ്ടമായതെല്ലാം ഗ്രീക്കിന്റെ കുത്തകയായിരുന്നു. ഇന്ത്യ ഒരതിശയമായും നിഗൂഢമായും മധ്യകാലഘട്ടത്തിന്റെ മനസ്സുകളെ മഥിച്ചു.
അതിന്നിടയിലേക്കാണ് വര അറേബ്യൻ മരുഭൂമിയിൽ കവിതയും കളിതമാശകളുമായി കഴിഞ്ഞു കൂടിയ ഒരു ജനതയിൽ നിന്ന് നിരക്ഷരനായ ഒരു പ്രവാചകൻ മാറ്റത്തിന്റെ കാഹളമൂതി ഇറങ്ങി വരുന്നത്.

ഇരുളിന്റെ ഗുഹയിൽ നിന്ന്

ഈ വിപ്ലവത്തിന്റെ ഉൽഭവം ഒരു ഗുഹയിൽ നിന്നാണ്, 'ഹിറ' എന്ന തമസ്സിൽ നിന്നാണ് പൊളിച്ചെഴുത്തിനായുള്ള വെളിച്ചം ഭൂമിയാകെ ചിതറി വീഴുന്നത്. തന്റെ ദർശനത്തിന്റെ വിളംബരം ഒരു കൊച്ചു മലമുകളിലാണ് പ്രവാചകൻ പ്രോദ്ഘാടനം ചെയ്യുന്നത്. ക്രിസ്താബ്ദം 610 ൽ “അല്ലാഹുവല്ലാതെ ആരാധ്യനില്ലെന്ന്. എണ്ണമറ്റ ദൈവങ്ങളെ ആരാധിച്ചു പോന്ന ഒരു ജനതയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം കേൾക്കാൻ ഇമ്പമുള്ള ഒരു ഉദ്ഘോഷമായിരുന്നില്ല അത്. പക്ഷേ, ആ പ്രഖ്യാപനത്തിന്റെ പ്രത്യാഘാതം മാനവ കുലത്തെ എന്തു കൊ് പരിവർത്തിതമാക്കി എന്ന് കത്തുമ്പോഴാണ് പ്രവാചക ദൗത്യത്തിന്റെ പൊരുൾ അനുഭവ വേദ്യമാകുന്നത്.

ചരിത്രകാരനായ ഖാലിഖ് അഹമ്മദ് നിസാമി ചിക്കാട്ടിയത് പോലെ ലോക ഗതിവിഗതികളെ ഇതുപോലെ സ്വാധീനിച്ച മറെറാരു വചനം മനുഷ്യർ ഇതുവരെ ശ്രവിച്ചിട്ടില്ല. (Religion and politics in 13rd, 14th century). അന്നേവരെ ഭൂമുഖത്തു നിലനിന്ന രാഷ്ട്രീയ - സാമുദായിക ഘടനകളെ കീഴ്മേൽ മറിക്കാൻ മാത്രം ഊർജ്ജ ദായകമായിരുന്നു പ്രവാചകൻ ഉയർത്തിപ്പിടിച്ച ഏക ദൈവത്തിലൂന്നിയ തൗഹീദിന്റെ ആ വചനം. ഇവിടെ ആരാധിക്കപ്പെടേത് അല്ലാഹു മാത്രമാണ് എന്ന ദൃഢസ്വരം പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ കടിഞ്ഞാൺ കൈയിലേന്താൻ ശ്രമിക്കുന്ന സകല ശക്തികളോടുമുള്ള വെല്ലുവിളിയായിരുന്നു. ദൈവം മാത്രമാണ് ആരാധ്യൻ എന്ന ആശയത്തിന്റെ ആത്യന്തിക സന്ദേശം മനുഷ്യർ സമന്മാരാണെന്നും ആർക്കും ആരെയും കീഴ്പ്പെടുത്താൻ ഇവിടെ പഴുതില്ല എന്നുമാണ്. 18-ാം നൂറ്റാിൽ ഫ്രഞ്ച് വിപ്ലവത്തിന്റെ (1789) മൂർദ്ധന്യതയിൽ കേട്ട സമത്വം, സ്വാതന്ത്ര്യം, സാഹോദര്യം (Equality, Liberty, Freternity) എന്ന മുദ്രാവാക്യത്തിന്റെ സമഗ്ര ഭാഷ്യമായിരുന്നു അത്. മനുഷ്യസമത്വത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ പോലും വ്യവസ്ഥിതി അനുവദിക്കാതിരുന്ന മധ്യകാല കരാളതകളിലാണ് മനുഷ്യനിർമ്മിതമായ സകല ഉച്ചനീചത്വങ്ങളും വർഗ്ഗഭേദങ്ങളും തട്ടിത്തകർത്ത് നാമെല്ലാം അല്ലാഹുവിന്റെ അടിമ എന്ന കീഴ്പ്പെടലിന്റെ ആഹ്വാനം പ്രവാചകർ പ്രചരിപ്പിക്കുന്നത്. ആരാധനകളിലൂടെ, ജീവിതത്തിലൂടെ അതിന്റെ പ്രായോഗിക രൂപം കാണിച്ചു കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. വർണ്ണ വർഗ്ഗ ഭാഷ ദേശ ഭിന്നതകൾ തട്ടിമാറ്റി മനുഷ്യത്വത്തിന്റെ ഉദാത്തഭാവങ്ങൾ കാലത്തിന്റെ രംഗവേദികളിൽ അനാവൃതമായപ്പോൾ അതുവരെ ചൂഷണങ്ങൾക്കും പീഡനങ്ങൾക്കും അവമതികൾക്കും വിധേയമായ ജനതകൾ ഒന്നൊന്നായി ഇസ്ലാമിന്റെ കുടക്കീഴിൽ അണിനിരക്കാൻ അഹമഹമികയാ മുന്നോട്ട് വന്നു. അതുവരെ കത്തോലിക്കാ ചർച്ചിന്റെ മതഭാ ന്തിനും കാപട്യങ്ങൾക്കും കൊടിയ പീഡനങ്ങൾക്കും ഇരകളായി ക്രിസ്ത്യൻ വിശ്വാസികൾ വീർപ്പുമുട്ടുകയായിരുന്നു. റോമാ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഔദ്യോഗിക മതം എന്ന നിലയിൽ പ്രജകളുടെ മേൽ യാഥാസ്തികവും അന്ധവിശ്വാസ ജഡിലവുമായ ആചാരാനു ഷ്ഠാനങ്ങൾ കൊ പുരോഹിത വർഗ്ഗം ക്രൂശിക്കുകയായിരുന്നു. പോപ്പും പൗരോഹിത്യവും സാന്മാർഗ്ഗികമായി ദുഷിച്ചതിന്റെ ഭവിഷ്യത്ത് കെട്ടിയേൽപ്പിക്കപ്പെട്ടത് വിശ്വാസികളുടെ മേലാണ്. അരമനകൾ ആഭാസങ്ങൾ കൊ് ജീർണ്ണിച്ചത് മാത്രമായിരുന്നില്ല പ്രശ്നം; വികലമാക്കപ്പെട്ട വേദഗ്രന്ഥം മറയാക്കി സ്വേഛാധിപതികളും അക്രമകാരികളുമായ ഭരണകൂടങ്ങളുടെ പിണിയാളുകളായി മതാധികാരികൾ അധഃപതിച്ചു.
ക്രൈസ്തവരോടുള്ള മാത്സര്യത്തിൽ യഹൂദ പുരോഹിതരും യാഥാസ്ഥിതികത്വത്തിന്റെ ഉരുക്കു കോട്ടകൾ പണിതു. അഗ്നിയാരാധകരായ സൊറാസ്റ്റ്യൻ വിഭാഗമാവട്ടെ കടുത്ത അസഹിഷ്ണുതയോടെ തീ നാളങ്ങളാൽ യുക്തി ചിന്തയെ കരിച്ചു കളഞ്ഞു. സങ്കൽപ ദൈവങ്ങൾ തമ്മിൽ കലാപം കൂട്ടിയ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും സങ്കീർണ്ണമായ ആത്മീയ പ്രതിസന്ധിയുടെ കൂരിരുട്ടിലേക്കാണ് തൗഹീദിന്റെ കൈ വിളക്കുമായി മുഹമ്മദ് മുസ്തഫ (സ്വ) കടന്നു ചെല്ലുന്നത്. അപ്പോഴും തന്റെ മുൻഗാമികളായ പ്രവാചകന്മാരുടെ ധർമ്മോപദേശങ്ങളെയും കർമ്മ വീഥിയെയും പ്രവാചകൻ തള്ളിപ്പറഞ്ഞില്ല. എന്നല്ല, ആ പാത അംഗീകരിക്കാനും മുൻപേ ചരിച്ച് പുണ്യാളന്മാരെ ആദരിക്കാനും കൽപിച്ചു. ദൈവ നിയോഗിത വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങളെ അംഗീകരിച്ചു കൊ തന്നെ അത് വികൃതമാക്കപ്പെട്ടതിന്റെ കഥ വിവരിച്ചു കൊടുത്തു. ചിന്തയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു. നിരീക്ഷണത്തെ സത്യാന്വേ ഷണത്തിന്റെ ശാസ്ത്രീയ ഉപാധിയാക്കാൻ ആജ്ഞാപിച്ചു. ജ്ഞാനോദയത്തിലൂടെ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ നിഗൂഢ രഹസ്യങ്ങളിലേക്കും മനുഷ്യ സൃഷ്ടിപ്പിന്റെ നിഗൂഢതകളിലേക്കും ധിഷണയെ വ്യവഹരിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചു. അതിനു പ്രോത്സാഹനം നൽകി. പ്രപഞ്ചത്തെ അവനിലേക്കടുപ്പിച്ചു. പ്രപഞ്ച രഹസ്യങ്ങളിലേക്കുള്ള കിളിവാതിൽ മലർക്കെ തുറന്നു വെച്ചു. ഗ്രീക്കു തത്വചിന്തകൾ അതുവരെ തുടർന്നു വന്ന നിഗമനാധിഷ്ഠിതമായ ഗവേഷണ ശീലത്തിന്റെ അശാസ്ത്രീയത പൊളിച്ചു കാട്ടി. നിരീക്ഷണത്തിന്റെ കഠിന സാധനയിലൂടെ വസ്തു നിഷ്ഠമായി അപഗ്രഥിച്ച് സത്യം കത്തുന്ന രീതിയെ ശാസ്ത്ര ലോകത്തിനു ഇസ്ലാം സമ്മാനിച്ചു. ആൽക്കമിയും ആൾജിബ്രയും ഗോള ശാസ്ത്രവും മൂന്നു നൂറ്റാ കെട്ട് വളർന്നു വികസിക്കുന്നത് അനുയോജ്യമായ ഈ കാലാവസ്ഥയിലാണ്.

മിന്നൽ പിണർ പോലെ

കാലം ദൈവദൂതനെ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു എന്നതിന്റെ | തെളിവാണ് നൊടിയിടകൊ് അദ്ദേഹം കൈവരിച്ച നേട്ടങ്ങൾ. മിന്നൽ പിണർ പോലെയാണ് തൗഹീദിന്റെ പ്രകാശം അഷ്ട ദിക്കുകളിലേക്കും വ്യാപിച്ചത്. എ.ഡി. 610 ലാണ് പ്രവാചകർ പ്രബോധനം തുടങ്ങുന്നതെന്ന് പറഞ്ഞുവല്ലോ. കൃത്യം ഒരു നൂറ്റാ് കൊ 710
ആകുമ്പോഴേക്കും ഇസ്ലാം അന്നറിയപ്പെട്ട ലോകത്തെ മുഴുവൻ (അമേരിക്ക, ആസ്ത്രേലിയ വൻകരകൾ കു പിടിച്ചിരുന്നില്ല) അതിന്റെ സ്വാധീന വലയത്തിൽ കൊ വന്നു. “ഹിജ്' പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന തൗഹീദിന്റെ പലായനം പിന്നീടൊരിടത്തും നിന്നിട്ടില്ല. അറ്റ്ലാന്റിക് മുതൽ ഓക്സസ് നദിവരെ, സ്പെയിൻ മുതൽ സിന്ധു വരെ എത്ര അനായാസമാണ് ഇസ്ലാമിക ദർശനവും സംസ്കാരവും പരന്നൊഴുകിയത്. ആദ്യം മദീന, പിന്നെ ലോക നാഗരികതകളുടെ മറ്റ് കുറെ മദീനകൾ - ഡമസ്കസ്, നിഷാപൂർ, സമർക്കന്ദ്, ബുഖാറ, ദൽഹി...... ഇന്നും തുടരുന്ന അനന്തമായ യാത്ര. റോമൻ, ഗ്രീക്ക്, ബൈസന്റയിൻ നഗരങ്ങൾ ചീട്ടു കൊട്ടാരം പോലെ ഇസ്ലാമിന്റെ മുന്നിൽ വീഴുന്നു. ആ കാഴ്ച ക് ചരിത്രകാരനായ എഡ്വേഡ് ഹിബ്ബൻ ചോദിക്കുന്നു: “മുഹമ്മദിന്റെ കൈയിലെ അൽഭുത ആയുധം എന്തായിരുന്നു?

റോമാ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പതനം വിവരിക്കുന്ന ബൃഹത് ഗ്രന്ഥ സമാഹാരത്തിൽ ഒരധ്യായം ഗിബ്ബൺ മാറ്റിവെച്ചിരിക്കുന്നത് ഇസ്ലാമിന് വേിയാണ്. പ്രവാചകന്റെ വ്യക്തി മാഹാത്മ്യം വർണ്ണിക്കാനാണ്. ഇസ്ലാം കൈവരിച്ച വിപ്ലവ നേട്ടങ്ങളുടെ ഗരിമ എടുത്തുകാട്ടാനാണ്. പ്രവാചകന്റെ സ്വാധീനത്തെക്കുറിച്ച് ഗിബ്ബൺ തുടങ്ങുന്നതിങ്ങനെ: "The talents of Muhammad are entitled to an applaure; but his success has, perhaps too strongly attracted our admiration (The Decline and Fall of the Roman Empire Edward Gibban)

ഇസ്ലാമിന്റെ ആഗമം ജീർണ്ണതയിൽ നിമഗ്നമായ റോമൻ നാഗരികതയുടെ കടയ്ക്ക് കത്തിവെച്ചു വെന്ന് അദ്ദേഹം പരോക്ഷമായി സമ്മതിക്കുന്നു. സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ രാമത്തെ ഏറ്റവും വലിയ നഗരമായ അലക്സാറിയ രാം ഖലീഫ ഉമറിന്റെ (റ) കാലത്ത് കീഴടങ്ങിയപ്പോൾ ആഫ്രിക്കയിലേക്കും ആന്തലൂസിയയിലേക്കുമുള്ള കവാടമാണ് തുറക്കപ്പെടുന്നതെന്ന് ആരും നിനച്ചിട്ടുാവില്ല.

അധഃസ്ഥിതന്റെ ഉണർത്തുപാട്ട്

ഭരണവും പോരാട്ടവുമായിരുന്നു പഴയ ലോകത്ത് ആഢ്യകുലത്തിന്റെ അംഗീകൃത തൊഴിൽ. കൃഷിയും കച്ചവടവും കീഴാളന് നീക്കിവെച്ച മേഖലയായിരുന്നു. റോമിലും ഇന്ത്യയിലും അവസ്ഥ ഭിന്നമായിരുന്നില്ല. അഭിജാത കുലത്തിനു വേി അധഃസ്ഥിതർ ജീവിക്കുന്നു എന്ന വഴിപിഴച്ച കാഴ്ചപ്പാടിന്മേലായിരുന്നു സാമൂഹിക വ്യവസ്ഥ തന്നെ കെട്ടിപ്പടുത്തത്. മനുഷ്യരെ വിവിധ ശ്രേണികളിൽ പിടിച്ചുകെട്ടി, മോചനത്തിന്റെ പഴുതുകൾ അടക്കാൻ ഓരോ പ്രദേശത്തും ലിഖിതവും അലിഖിതവുമായ നിയമസംഹിതകളുായിരുന്നു. പൗരോഹിത്യവും ഭരണ വർഗ്ഗവും ആഢ്യൻമാരും ചേർന്ന ഈ കൂട്ടുകെട്ടാണ് മനുഷ്യനെ എക്കാലവും ചൂഷണങ്ങൾക്ക് ഇരയാക്കിയത്.

പ്രവാചകന് അനീതിയുടെ ഈ കരിങ്കൽ കോട്ട നിഷ്പ്രയാസം തകർക്കാനായത് ഖുർആന്റെ മനുഷ്യത്വത്തിലൂന്നിയ ജീവിത വികാസങ്ങളെ ആയുധമാക്കിയാണ്. തൊഴിലിന് മഹത്വം കൽപിച്ചു. കൃഷി ആരാധനയായി ഉയർത്തിക്കാട്ടി. അധ്വാനത്തിന്റെ മൂല്യം അനർഘമാണെന്ന് വിധിച്ചു. തൊഴിലാളിയുടെ ആവകാശങ്ങൾ പ്രഖ്യാപിച്ചു. അവന്റെ വിയർപ്പ് ആറുന്നതിന് മുമ്പ് പ്രതിഫലം നൽകണമെന്ന് അനുശാസിച്ചു. ഈ "വിപ്ലവ പുരോഗമന ആശയങ്ങളുടെ അനന്തരഫലം പൊടുന്നനെ ലോക സാമ്പത്തിക തൊഴിൽ മേഖലയിൽ ദൃശ്യമായി. എങ്ങും കൃഷി പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. അന്താരാഷ്ട്ര വാണിജ്യം പതിന്മടങ്ങ് വർദ്ധിച്ചു. വെനീസിലെ കച്ചവടക്കാരന്റെ അമിത ലാഭേച്ഛയുടെ സ്ഥാനത്ത് സ്നേഹവും സൗഹൃദവും കൈമാറുന്ന പുതിയ കച്ചവട സംസ്കാരം നിലവിൽ വന്നു. ചൈന മുതൽ യൂറോപ്പ് വരെ കരയും കടലും വഴിയുള്ള വ്യാപാരം അറബികളുടെ വരുതിയിലായി. പുതിയ പുതിയ തുറമുഖങ്ങൾ തുറക്കപ്പെട്ടു. കടൽ കൊള്ളക്കാരെ ഭയപ്പെടേതില്ലാത്ത അവസ്ഥ വന്നു.

യുദ്ധത്തിന്റെ നാളുകൾക്ക് വിട നൽകി. ലോക ക്രമത്തിൽ പ്രകടമായ, കാതലായ മാറ്റം. ഗ്രീക്ക്-റോമൻ സാമ്രാജ്യങ്ങളുടെ നൈസർഗ്ഗീക ഭാവം കടന്നു കയറ്റത്തിന്റെതും പിടിച്ചെടുക്കലിന്റെതുമായിരുന്നു. അലക്സാർ മഹാനായത് ജീവിത മൂല്യങ്ങളെ ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചായിരുന്നില്ല. നിഷ്ഠൂരമായ സൈനിക പരാക്രമം പ്രദർശിപ്പിച്ചായിരുന്നു. പ്രവാചകൻ യുദ്ധ നിയമം കെടു വന്നു. പ്രതിരോധത്തിലായിരുന്നു അതിന്റെ ഊന്നൽ. സിവിലയന്മാരെയും നിരപരാധികളെയും ജന്തു ജാലങ്ങളെയും പ്രകൃതിയെയും നോവിക്കാതെ യുദ്ധം പൂർത്തീകരിക്കണമെന്ന് പഠിപ്പിച്ചു. ജീവഹാനി പരമാവധി കുറച്ചു കൊള്ള ഒരു യുദ്ധമുറ ശീലിപ്പിച്ചു. അതുകൊ തന്നെ മുസ്ലിം സൈനികരെ വിമോചകരായി ജനം കു. കാര്യമായ ചെറുത്തു നിൽപില്ലാതെയാണ് രാജ്യങ്ങളും ജനപദങ്ങളും ഓരോന്നോരാന്നായി ഇസ്ലാമിക റിപ്പബ്ളിക്കിന്റെ ഭാഗമായത്. മുഹമ്മദ്ബ്നു ഖാസിം എ.ഡി. 710 ൽ ഇങ്ങ് സിന്ധിലെത്തിയപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തെ സ്വീകരിച്ചത് ബ്രാഹ്മണ രാജാവിനു കീഴിൽ ശ്വാസം മുട്ടി കിടക്കുന്ന ബുദ്ധ ജൈന മതക്കാരായിരുന്നു. മെസപ്പൊട്ടേമിയയിലും പേർഷ്യയിലും ജനങ്ങൾ ഭരണ കൂട ഭീകരതയിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ മോചന മാർഗ്ഗം കാത്തിരിക്കുമ്പോഴാണ് ഇസ്ലാം പുത്തൻ പ്രതീക്ഷകൾ നൽകി കടന്നു വന്നത്. ബൈസന്റയിൽ രാജാക്കന്മാർ അമിത നികുതി ഏർപ്പെടുത്തി കച്ചവടക്കാരെയും കൃഷിക്കാരെയും പൊറുതിമുട്ടിച്ച് അപരിഷ്കൃത കാലഘട്ടത്തിലാണ് ലോക വ്യാപാരത്തിന്റെ അനിയന്ത്രിത പാത തുറന്നുവെച്ച് മുസ്ലിം വ്യവസ്ഥിതിയിലേക്ക് അവരും ചേർക്കപ്പെടുന്നത്.

പ്രവാചകൻ സാക്ഷാത്കരിച്ച ആദർശ വിപ്ലവത്തിന്റെ വ്യാപ്തി ഗ്രഹിക്കണമെങ്കിൽ പഴയ നാഗരികതയിൽ സ്ത്രീജനം അനുഭവിച്ച ദുരിതങ്ങളും അവകാശ നിഷേധങ്ങളും എത കാരമാണെന്ന് അന്വേഷിക്കണം. ഗ്രീക്ക് - റോമൻ പേർഷ്യൻ സംസ്കാരങ്ങളിലെല്ലാം സ്ത്രീക്ക് ഒരു തരത്തിലുള്ള അവകാശങ്ങളും വകവെച്ചു കൊടുത്തിരുന്നില്ല. ചന്തയിലെ പലമാതിരി ചരക്കുകകളിൽ ഒരിനം മാത്രമായിരുന്നു ഈ ദുർബ്ബല വിഭാഗം. സ്വത്തവകാശത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ പോലും അവർക്ക് കെൽപില്ലായിരുന്നു. വിവാഹ മോചനത്തിന് പഴുതായിരുന്നില്ല. അവളുടെ ചാരിത്ര്യം സൂക്ഷിക്കാൻ ഗ്രീക്കുകാർ കു പിടിച്ച മാർഗ്ഗം പൂട്ടാനും തുറക്കാനും സംവിധാനമുള്ള ഒരു ബെൽറ്റായിരുന്നു. അവളുടെ ഗുഹ്യസ്ഥാനത്തിനു പോലും അവൾക്ക് അവകാശമില്ലാത്ത അവസ്ഥ. മുഹമ്മദ് നബി എല്ലാ ചങ്ങലക്കുടുക്കിൽ നിന്നും സ്ത്രീ വിഭാഗത്തെ മോചിപ്പിച്ചു. അന്തസ്സാർന്ന അസ്തിത്വം വാഗ്ദാനം ചെയ്ത് അവരുടെ ശാരീരിക സുരക്ഷിതത്വം ഭദ്രമാക്കി. അവളുടെ മാനാപമാന ബോധത്തെ അംഗീകരിച്ചു. കുടുംബത്തിന്റെ നെടും സ്തംഭമായി സ്ത്രീ പ്രകീർത്തിക്കപ്പെട്ടു. സ്വത്തുടമാവകാശവും അനന്തിരാവകാശവും വകവെച്ചു കൊടുത്തു. പടിഞ്ഞാറൻ ലോകം പോലും സ്ത്രീകൾക്ക് പൗര സ്വാതന്ത്ര്യം അനുവദിക്കാൻ തയ്യാറായത് അടുത്ത കാലത്താണ്. 1870 ലാണ് ബ്രിട്ടനിലെ സ്ത്രീകൾക്ക് സ്വത്തവകാശം ലഭിക്കുന്നത്. വോട്ടവകാശം ലഭിച്ചതോ, ബ്രിട്ടനിൽ 1918 ലും അമേരിക്കയിൽ 1928 ലും ഫ്രാൻസിൽ 1944 ലും സ്വിറ്റ്സർലാിൽ 1971 ലും. 1960 കൾ വരെ കറുത്ത വർഗ്ഗക്കാരന് വെള്ളക്കാരിയെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ യു.എസ് നിയമം അനുവദിച്ചിരുന്നില്ല.

ഇന്നും പ്രസക്തം

പ്രവാചകൻ അന്ന് വിഭാവന ചെയ്ത ലോകക്രമത്തിന്റെ ഇന്നത്തെ പ്രസക്തിയിലേക്കാണ് ഈ അന്വേഷണം വിരൽ ചൂന്നത്. 1400 വർഷം മുമ്പ് ഭൂമുഖത്ത് നിലനിന്ന രാഷ്ട്രീയ സാമൂഹിക-സാംസ്കാരിക അവസ്ഥയെക്കാൾ പതിന്മടങ്ങ് ജീർണ്ണിതമാണ് ഇന്നത്തെ ലോകം. നീതി ചോർത്തപ്പെട്ട ഒരു ലോകക്രമത്തിന്റെ വന്ദ്യതയിൽ മനുഷ്യരാശി കടുത്ത പ്രധിസന്ധി നേരിടുന്നു. അന്ന് റോമാ സാമ്രാജ്യമാണെങ്കിൽ ഇന്ന് അമേരിക്കൻ സാമ്രാജ്യം. ഒരേ തൂവൽ പ ക്ഷികളെപ്പോലെ യൂറോപ്പും ഇസ്രായേലും. മാനവ ശത്രുക്കൾ പടിഞ്ഞാറോട്ടു മാറി എന്ന വ്യത്യാസം മാത്രം. ഇത് അനിവാര്യമാക്കുന്നത് അന്ന് ഇരുട്ടു വകഞ്ഞു മാറ്റിയ വെളിച്ചത്തിന്റെ തിരിച്ചുവരവാണ്. അല്ലെങ്കിൽ തൗഹീദ് നശ്വരമാണെന്ന സത്യനിഷേധികളുടെ വാദം ശരിവെക്കപ്പെടുകയില്ലേ?